Kącik rodzica

Kącik rodzica

Powrót do Kącik rodzica

METODA PROJEKTÓW JAKO ODPOWIEDŹ NA DZIECIĘCĄ POTRZEBĘ ODKRYWANIA ŚWIATA

Pobudzanie ciekowości poznawczej polega na zachęcaniu dzieci do stawiania pytań i pomaganiu im w kształtowaniu umiejętności realizowania ich własnych pomysłów. Wszystko to służy pobudzaniu dzieci do myślenia. John Dewey napisał: "Niejedno już dziecko próbowało ze wszystkich sił `przestać myśleć`"[1]. Dlatego też należy pamiętać o tym, jak ważne jest pobudzanie i ukierunkowanie ciekawości dzieci. Sama obecność dorosłego nie wystarczy, chodzi również o to, aby będąc przy dziecku udostępnić mu pomoce, uporządkować jego działania i pomóc w wyciągnięciu wniosków. Do uzyskania efektu takich działań służy właśnie metoda projektu badawczego.

Jaka jest idea metody projektu? Chodzi o poznawanie świata w sposób naukowy, a równocześnie spontaniczny i nieodtwórczy. Dzieci z natury są ciekawe świata, uwielbiają zadawać pytania i często, żeby uzyskać odpowiedź, wolą same posprawdzać, pozaglądać, pomieszać, złożyć lub rozdrobnić. Cieszy je, kiedy mogą  osobiście „podziałać”, niż otrzymać gotową odpowiedź sformułowaną przez dorosłego - niejednokrotnie zbyt zawiłe sformułowaną. To, czego dzieci same doświadczą, co przetworzą, co przeżyją na własnej skórze jest dla nich nie tylko ciekawsze, ale również bardziej zrozumiałe, często także zapada w pamięć na znacznie dłużej dzięki poczuciu „sprawstwa”.

Podejście projektowe zakłada, że proces zdobywania wiedzy przez małe dzieci jest procesem naturalnym, spontanicznym i samodzielnym. Rolą nauczyciela nie jest nauczanie, ale koordynowanie pracy dzieci, organizowanie przestrzeni badawczej tak, aby dzieci samodzielnie zdobywały wiedzę. Ważnym aspektem pracy nauczyciela jest również uważna obserwacja oraz dokumentowanie działań dzieci. W podejściu projektowym dzieci uczą się logicznego myślenia, stawiania pytań, zdobywania wiedzy poprzez eksperymentowanie, wyciągania wniosków. Ważnym elementem pracy projektowej jest aktywne włączanie współpracy rodziców i środowiska lokalnego.[2]

Metoda projektu badawczego  składa się z 3 etapów. W pierwszym dzieci pod kierunkiem nauczyciela wybierają temat z otaczającej rzeczywistości, który je interesuje i jest możliwy do zbadania. Prowadzą dyskusje, stawiają hipotezy badawcze i wspólnie z nauczycielem planują różnorodne przedsięwzięcia. Następnie dzieci prowadzą różnorodne działania badawcze z zakresu matematyki, przyrody, językoznawstwa itp., aby lepiej poznać interesujące ich zagadnienie. Gromadzą dane, przeprowadzają wywiady, zapraszają „ekspertów”, prowadzą badania terenowe, tworzą modele, eksperymentują – wszystko po to, by sprawdzić swoje hipotezy. Ostatnim etapem pracy jest podsumowanie i przedstawienie na forum wyników projektów.[3]

Metoda projektu różni się od innych metod nauczania tym, że dzieci badają jeden temat przez dłuższy czas. Temat musi je ciekawić i powinien odnosić się do ich doświadczeń życiowych. Dzieci często prowadzą szczegółowe badania na poziomie o wiele bardziej zaawansowanym, niż wyobraża to sobie większość dorosłych. Rola nauczyciela polega na włączeniu do projektu treści merytorycznych, np. w zakresie matematyki, czytania i wiedzy o środowisku.

Projekt stwarza dzieciom możliwość korzystania z rozmaitych materiałów źródłowych – w tym tradycyjnych, np. książek – by znaleźć odpowiedzi na swoje pytania oraz prowadzą pogłębione działania badawcze podczas zajęć terenowych. Przygotowują pytania dla rozmówców i ustalają konkretne zadania do realizacji podczas wyprawy terenowej lub rozmów z ekspertami. W trakcie zajęć w terenie sporządzają notatki i szkice. Tworzą plany konstrukcyjne modeli i scenografii do zabawy,
co pozwala im uporządkować zdobywaną wiedzę. Dzieci rozwiązują problemy samodzielnie – nauczyciel zakreśla tylko pewne ramy oraz pomaga w poszukiwaniu rozwiązań i potrzebnych materiałów.
W miarę wzrostu wiedzy dzieci tworzą nowe wersje rysunków i opisów. Uzyskane wiadomości przedstawiają w formie kroniki, plakatów, malowideł ściennych, prac plastycznych, schematów graficznych, tabel, konstrukcji i dzienniczków. [4]

Nauczyciel gromadzi dziecięce prace, dokonuje obserwacji i przeprowadza analizę. Ten etap metody projektu nazywa się dokumentowaniem. Plan dokumentacji uwzględnia cele programowo-dydaktyczne placówki – dzięki temu można mieć pewność, że dzieci zdobędą umiejętności i wiedzę wymaganą w programie nauczania. Często przygotowuje się wystawy, które pokazują czego dzieci się uczą.

Realizacja projektu wymaga zastosowania różnorodnych umiejętności społecznych. Małym uczestnikom daje wiele okazji do wymiany poglądów, dzielenia się odpowiedzialnością, wysuwania sugestii, a także udzielania wzajemnego wsparcia.

Projekt pozwala przede wszystkim na ekspresję rozmaitych wrodzonych zdolności intelektualnych dzieci, co prowadzi do ich wzmocnienia a nie ignorowania, jak to się dzieje wówczas, gdy przesadny nacisk kładzie się na uczenie pamięciowe, powtarzanie i ćwiczenie. Badanie zjawisk interesujących dzieci rozwija ich zdolności obserwacji i zadawania pytań. Zachęta nauczyciela by dzieci zastanowiły się nad możliwymi odpowiedziami, rozwija w nich zdolność stawiania hipotez. Prośba by odpowiedziały, dlaczego sądzą, że odpowiedzi będą takie a nie inne, rozwija w nich zdolność analizy własnych przewidywań. [5]

Jednym z elementów składowych metody projektu są eksperymenty naukowe. W naszym przedszkolu przeprowadziliśmy już pierwsze próby doświadczeń naukowych.

Aby dowiedzieć się jak powstaje dwutlenek węgla w napojach gazowanych przeprowadziliśmy eksperyment chemiczny z sodą i cytryną podczas przyrządzania lemoniady:

http://www.akademiamc.pl/galeria/wydarzenia/242-pierwsze_eksperymenty_w_grupie_biedronek_lemoniada.html

Wykonaliśmy także doświadczenie fizyczne ukazujące proces powstawania gór:

http://www.akademiamc.pl/galeria/wydarzenia/258-jak_powstaja_gory.html

Samo bycie z dziećmi, podczas przeprowadzania doświadczeń, jest ważnym i dużym „doświadczeniem”. Z założenia eksperymenty są naukowe, ale są także dobrą zabawą dla badawczego umysłu małego dziecka. Pozwalają na zrozumienie zjawisk przez samodzielne wykonanie i obserwowanie powstających zmian lub zjawisk.

Wioletta Przychodzeń

 


[1]  J. Dewey Jak myślimy?, PWN, Warszawa 1988

[2] T. Vasconcelos, N. Melo, M. O. Mendes, C. Cardoso Dzieci w Europie  Nr. 16(4) /2009

[3] M. Kotarba-Kańczugowska  Praca metodą projektu ORE 2009

[4] T. Vasconcelos, N. Melo, M. O. Mendes, C. Cardoso Dzieci w Europie  Nr. 16(4) /2009

[5] J. H. Helm, L. G. Katz  Mali badacze. Metoda projektu w edukacji elementarnej, Warszawa 2003

Powrót do Kącik rodzica

„PRZEDSZKOLNE KĄCIKI PRZYRODY – INICJATYWY I DOBRE PRAKTYKI W POLSCE I NA ŚWIECIE”

Taki tytuł nosi artykuł naukowy autorstwa nauczyciela wychowania przedszkolnego Eweliny Kurowickiej opublikowany na łamach czasopisma naukowego „EDUKACJA BIOLOGICZNA I ŚRODOWISKOWA” nr 3/2015.

Artykuł prezentuje ciekawe inicjatywy podejmowane na rzecz istnienia kącików przyrodniczych, a także ukazuje dobre praktyki związane z ideą tworzenia kącików przyrodniczych.  

Zamieszczone w publikacji zdjęcia przedstawiają kąciki przyrodnicze prowadzone w naszym przedszkolu „Akademii Młodego Człowieka”.

W celu zapoznania się z niniejszym materiałem należy kliknąć w link:

http://drive.google.com/file/d/0B06bOm6f1vYdUVdfM2dtWUYzeUE/view

Powrót do Kącik rodzica

Zasady żywienia dzieci w wieku przedszkolnym

25 listopada 2014 r. w naszym przedszkolu odbyło się ogólne zebranie z rodzicami. W pierwszej jego części wystąpiła Pani Iwona Wojcieszuk – specjalista neurologopeda, która omówiła etapy rozwoju mowy dziecka oraz wskazała różnorodne czynniki wpływające na rozwój dziecka. Ponadto Pani Mirela Borzęcka – specjalista dietetyk, uświadomiła nas, na co należy zwracać uwagę wybierając produkty żywnościowe. Dokonała analizy składu podstawowych tj. chleba, masła, wędlin, soków i wielu innych. W związku z dużym zainteresowaniem problematyką zachęcamy do przeczytania artykułów Pani Mireli Borzęckiej.

Podstawowe zasady żywienia dzieci w wieku przedszkolnym

Jak radzić sobie z niejadkiem

Skrót prezentacji

Mamo, Tato posłuchaj mnie!

Mowa stanowi najbardziej efektywny sposób komunikowania się, wpływa na rozwój wszystkich procesów psychicznych i motorycznych dziecka. Dziecko poznaje świat dzięki rozumieniu mowy, a umiejętność mówienia powala mu wyrazić swoje myśli, uczucia, spostrzeżenia. Warto wiedzieć, jak rozwija się mowa dziecka, aby umiejętnie kierować jej rozwojem. Bez tej wiedzy można zaszkodzić dziecku, wymagając od niego tego, czemu sprostać jeszcze nie potrafi bądź lekceważąc czy też przeoczając niepokojące sygnały. Rozwój mowy dziecka jest najbardziej intensywny w wieku przedszkolnym i trwa do 6-7 roku życia. Skuteczny rozwój komunikacji ma ogromny wpływ na rozwój społeczny i psychiczny naszych Maluchów.[1]

Powrót do Kącik rodzica

Dobre rady dla Rodziców

  1. Ciesz się razem z dzieckiem, że idzie do przedszkola.
  2. Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź. Krótkie rozstania ułatwiają dzieciom start w przedszkolu, ponieważ wtedy dzieci łatwiej kierują swoją uwagę na nauczycielkę, albo na inne dziecko.
  3. Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Jeśli zrobisz to chociaż raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.
  4. Nie obiecuj dziecku nagrody za to, że pójdzie do przedszkola. Kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania.
  5. Pozwól zabrać dziecku z domu jego ulubioną zabawkę.
  6. Jeżeli rozstanie z mamą jest bardzo bolesne, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał dziecko do przedszkola tato. Rozstania z tatą są mniej bolesne.
  7. Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres. Samo zacznie opowiadać w odpowiednim dla siebie momencie.
  8. Pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko z uśmiechem!

Przedszkole niepubliczne

Akademia Młodego Człowieka

Przedszkole Niepubliczne
ul. Starowiejska 303, 08-110 Siedlce
tel.: 517 866 010
tel.: 506 410 815
e-mail: przedszkole@akademiamc.pl

Dojazd do przedszkola w Siedlcach
Copyright © 2024 Akademia Młodego Człowieka Wszelkie prawa zastrzeżone. Projekt: TOJA.org | Budowa strony: L77.pl